koka

 

"Όσο πιο ισχυρό είναι ένα κράτος και άρα όσο πιο πολιτικό είναι ένα έθνος, τόσο λιγότερο ικανό είναι να εξηγήσει τη γενική αρχή που διέπει τις κοινωνικές αρρώστιες και να αναζητήσει τις αιτίες τους στην αρχή του κράτους – δηλαδή, στην πραγματική οργάνωση της κοινωνίας της οποίας το κράτος είναι η ενεργός, με συνείδηση του εαυτού της και επίσημη έκφραση. Η πολιτική αντίληψη είναι απλά πολιτική αντίληψη διότι ο συλλογισμός της δεν ξεπερνά τα όρια της πολιτικής. Όσο πιο οξεία και ζωντανή είναι τόσο περισσότερο ανίκανη είναι να κατανοήσει τα κοινωνικά ελαττώματα."
Καρλ Μαρξ, Κριτικά Σχόλια στο Άρθρο «0 Βασιλιάς της Πρωσίας και η κοινωνική μεταρρύθμιση. Από έναν Πρώσο», Vorwärts! Νο. 63, Αύγουστος 1844

 

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ (29.08.16)
 

Καρλ Μαρξ:
Το Κεφάλαιο : Τόμος 1ος / 2ος / 3ος
 

Η κρίση του κεφαλαίου (25.04.11)

 

Γιατί πολλοί άνθρωποι είναι φτωχοί στις αναπτυσσόμενες χώρες; (01.06.10)
 

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ του περιοδικού GegenStandpunkt

Μετά το παραδειγματικό τέλος του υπαρκτού σοσιαλισμού, ακόμα και τα κριτικά πνεύματα του έθνους παραδέχονται εκόυσια ότι το "δυτικό" σύστημα είναι ακαταμάχητο – οικονομικώς είναι ανώτερο όλων των εναλλακτικών λύσεων, από άποψη ελευθερίας είναι τελείως μοναδικό και είναι συνολικά ανθρώπινο – το μόνο στο οποίο ασκείται κριτική είναι ότι δεν έχει κάνει ακόμη αρκετά για την παγκόσμια επιβολή τέτοιων παραδειγματικών σχέσεων.

Αυτό το παραπάνω κομπλιμέντο συμπεριλαμβάνει μια μικρή προϋπόθεση η οποία αναφέρεται στην έννοια της αξιολόγησης:

Οι παραδειγματικές δυτικές κοινωνικές τάξεις δείχνουν σωστά τα προτερήματα αυτής της αξιολόγησης μόνο όταν

– δεν κοιτάζει κάποιος εκείνα τα ενδιαφέροντα που είναι τα προσδιοριστικά,
– δεν εστιάζει σε άλλα προβλήματα που τον αφορούν εκτός από αυτά που προκύπτουν μέσα σε αυτές τις τάξεις και είναι στη μέριμνα του κράτους, που δεν είναι καθόλου τυχαίο να είναι όργανο της βίας,
– δεν επιτρέπεται να ισχύσουν άλλες κλίμακες της επιτυχίας εκτός από αυτές που κυριαρχούν στον κόσμο των επιχειρήσεων και της κρατικής βίας,
– δεν εξετάζεται κανένα άλλο "επάγγελμα" για την παγκόσμια εργατική τάξη παρά μόνο να "ελίσσεται μαζικά" ώστε να είναι ωφέλιμη για την παγκόσμια οικονομία και τα μονοπώλια δύναμης που είναι υπεύθυνα για τη λειτουργία αυτής της οικονομίας – ή να είναι πλεόνασμα, όπως ένα εμπόρευμα.

Ποιό είναι λοιπόν το επίτευγμα του δημοκρατικού καπιταλισμού;
– Να παράγει ένα πλούτο από τον οποίο μια μικρή μειοψηφία καρπώνεται πάρα πολλά
– να ωθεί τη μεγάλη πλειοψηφία κάτω από συνθήκες ζωής τέτοιας ώστε να αντιλαμβάνεται σαν μοναδική δυνατότητα επιβίωσης της την εξυπηρέτηση της ιδιοκτησίας των άλλων, δηλαδή να παλεύει για να την εκμεταλλεύεται η μειοψηφία.

Σε αυτά ο δημοκρατικός καπιταλισμός είναι πράγματι θαυμάσιος και ακαταμάχητος και καταφέρνει ακόμη περισσότερα:
– να "ταϊζει" διανοούμενους που μεταμορφώνουν τη λειτουργία του ώστε να φαίνεται σαν η συγκριτικά καλύτερη "λύση" των πολλών "προβλημάτων" (οικονομικών, πολιτικών, δημόσιας τάξης, ηθικών και άλλων) της "ανθρωπότητας".

Αφήνοντας στην άκρη αυτή τη μεθοδικά μεροληπτική τοποθέτηση, χάνεται αρκετή λαμπρότητα από το υπέρτατο σύστημα της ελευθερίας. Και τότε η ελευθερία παρουσιάζεται μόνη της ως σαθρό επίτευγμα, επειδή στην πράξη είναι τεχνική που χρησιμοποιεί η κυριαρχία και από την άλλη πλευρά είναι η φτηνή αυτοσυνείδηση των εξουσιαζόμενων. Η δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης δεν πρέπει να "αμοίβεται" κιόλας με κομπλιμέντα επειδή μερικοί δικτάτορες μεταχειρίζονται πιο βίαιες μεθόδους – κάτι στο οποίο καταφεύγουν και οι δημοκρατίες σε περιπτώσεις "έκτακτης ανάγκης". Με βάση τα συμβάντα στις αγορές, δεν προκύπτουν και τόσο λαμπρά αποτελέσματα όσον αφορά την εξασφάλιση των απαραίτητων αγαθών. Τα αποτελέσματα επιδεικνύουν το σκοπό όλης αυτής της διαδικασίας:

 – το χρήμα και την αύξηση του, όσο και μερικούς μπελάδες όσον αφορά την απόκτηση χρημάτων μέσω μισθωτής εργασίας.
 – ακόμη και η ειρήνη, την οποία προστατεύουν αρμόδιες παγκόσμιες δυνάμεις, φαίνεται λιγότερο ειδυλλιακή, στην ουσία είναι περισσότερο διεθνείς σχέσεις εξουσίας και εκβιασμού, για τις οποίες – εξαιρετικά δημοκρατικό!- οι λαοί πρέπει να πληρώνουν τη νύφη στο κράτος τους.
 – από το εκτεταμένο πεδίο των πρωταρχικών ιδεολογιών δεν παραμένει τίποτε περισσότερο από ένα πλήθος τόσο από καλοπροαίρετες όσο και από παραποιημένες ερμηνείες των διεθνών συμβάντων, των οποίων η ανοησία αρκετές φορές φτάνει στα όρια του παραλόγου.

Επομένως, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως εξωφρενική η άποψη της σύνταξης, ότι το τρίμηνο πολιτικό περιοδικό της έκδοσης GegenStandpunkt (»αντάπoψη«) έχει να προσφέρει μερικές πολύ παραλλαγμένες αντίληψεις και επιχειρήματα. Ίσια–ίσια, δεν είναι στόχος της σύνταξης να αντιλαμβάνονται »τα επίκαιρα θέματα« με μία καινούργια, ευτράπελη ή κάπως "έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα" θεώρηση. Το περιοδικό GegenStandpunkt αγωνίζεται για να δίνει εξηγήσεις οι οποίες αποδεικνύουν κάθε φορά (αν είναι σωστές) ότι οι πραγματικές συνθήκες είναι πάντοτε λίγο διαφορετικές από αυτές που διαμορφώνουν οι ειδήμονες στον εαυτό τους και στο κοινό τους, λειτουργώντας στα πλαίσια της οικονομίας, πολιτικής, ηθικής & ιδεολογίας. Επειδή σε αυτούς τους τομείς συμβαίνουν πολλά και συνεχώς εμφανίζεται κάτι καινούργιο το οποίο πρέπει να εξηγηθεί και να εξακριβωθεί, το περιοδικό κυκλοφορεί τέσσερις φορές τον χρόνο, χωρίς να παρακινείται από καμία ανάλυση της αγοράς.
_________________________________________________________
Για επικοινωνία, συζήτηση και υποστήριξη γράψτε στο: koka@koka-augsburg.com
Θα απαντήσουμε!

bluete